 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Марынцы і Франьцішку
Недарэмна на ўскрайку жыцьця
Столькі веры, надзеі, любові
Дораць дні, што імкліва ляцяць
І ў нязнанасьць вядуць за сабою.
Чалавецтва няўрымсьлівы ўзрост
Усьміхаецца ў дзеда на ўлоньні,
Для мяне выбудоўвае мост
Над зямным і касьмічным прадоньнем.
Як бы вусьцішна тут ні было,
У быцьці, поўным гвалту і тлуму,
Ды маленькіх далоняў цяпло
Саграе невясёлыя думы.
Сьвет захліствае страху размах,
А душа подых існасьці ловіць –
Акунаюся ў радасны пах
Ускудлачаных, мілых галовак.
І наступнае бачыцца мне
Вачанятамі ўнучкі і ўнука...
Не жуда, а мілосьць ахіне
Міг апошні прад вечнай разлукай.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
